خلاصه مباحث بیان شده در بحث عدم تحریف قرآن

خلاصه مباحث تحریف قرآن/مدرسه حقانی قم (چهارشنبه 12 فروردین 94)

1.      قائل شدن به تحریف قرآن، مبنای عقلی یا روایی تثبیت شده ندارد.

2.      روایاتی که در زمینه تحریف قرآن در کتب روایی شیعه و سنی دیده می شود، دارای مشکل سندی، ناتوانی در اثبات مدعا، بریدگی و افتادگی و اغراض سیاسی و یا غلو و ... هستند.

3.      آنچه معصوم است، امام علیه السلام است و نه روایت معصوم. به این معنا که وجود یک روایت در کتب روایی صحاح اهل سنت و یا بحار و کافی شیعه، دلیل بر این نیست که حتما چنین روایتی از معصوم صادر شده است. زیرا ما ادله روایی و تاریخی فراوانی بر جعل احادیث داریم. بنابراین با توجه به اهمیت روایات، باید اصل را در هر روایت بر عدم ثبوت (و نه کذب و جعل بودن) نهاد تا مگر ثابت شود که واقعا چنین روایتی بوده است. (البته این بحث مبنایی است). پس روایات تحریف که اغلب معلوم السند و تکراری هستند نمی توانند مبنای محکمی برای سست کردن کتاب حکیم شوند.

4.      یکی از ادله مهم در عدم تحریف قرآن حدیث ثقلین و نیز احادیثی هستند که قرآن را به عنوان «فصل الخطاب» معرفی می کنند.

5.      در صورتی که قرآن تحریف شده باشد، نمی تواند مایه تمسک و هدایت باشد و این خلاف حدیث ثقلین است. زیرا پیامبر خدا فرمودند من دو چیز بین شما می گذارم که در صورت تمسک به آنها گمراه نمی شوید. و پیامبر ما را به نسخه سست و تحریف شده واگذار نمی کند. زیرا نسخه ای که سست باشد، نمی تواند سبب هدایت شود.

6.      احادیث فصل الخطاب چنین می گویند که میزان در صحت و سقم احادیث، آیات قرآن هستند. پس همه آیات قرآن جزیی از سخنان خداوند هستند و چیزی اضافه یا چیزی کم نشده است.

7.      در صورت فرض تحریف قرآن، می توان خیلی از احادیث نادرست را درست پنداشت، زیرا ممکن است مطابق آیاتی باشند که از قرآن حذف شده اند. (مثل آیاتی که اثبات کننده رضاع کبیر بوده و در روایات اهل سنت از عایشه نقل شده است که بزغاله آنها را خورده است!!!).

8.      یا می توان بسیاری از احادیث درست را نادرست پنداشت. زیرا ممکن است کسی بگوید این حدیث با آیاتی که حذف شده ناسازگار است. یعنی اگر قرآن کامل در دست ما بود، می نوشت که فلان حدیث درست، باطل است!!!

9.      نتیجه: وقتی سخنی دروغ باشد، چه یک نفر آن را نقل کند و چه هزار نفر از کذب و سستی آن کاسته نمی شود. و احتمال به تنهایی ثابت کننده چیز نیست.

علاوه بر آن که تحقیقات گسترده دانشمندان مسلمان و مستشرقین بیانگر عدم اختلاف در نسخه های قرآن در طول 1400 سال گذشته، و نیز یکسان بودن همه نسخ در کتابخانه های مختلف است. علاوه بر بطلان داستان های متناقضی که جمع آوری قرآن را به بعد از پیامبر منسوب می کند. روایات مربوط به مصحف نیز بر فرض صحت، ناظر به تأویل و شأن نزول و ... است. احادیث مربوط به ظهور امام علیه السلام نیز، بیانگر ارائه قرآن جدید نیست. بلکه تنها دلالت این روایات، فاصله گرفتن امت از دستورات قرآن و تفسیر به رأی های باطلی است که برخی وارد متون اسلامی کرده اند. و گرنه کتاب الهی که معجزه ای عظیم می باشد غیر قابل تحریف لفظی است. (اینکه خداوند فرموده که نمی گذارد دینش از بین برود و یا فرموده که قرآن را محافظت می کند، دلالتی ندارد که «اختیار انسان ها در تحریف های تفسیری و ... » نیز نفی شود. کتاب الهی و دین الهی غالب و پیروز است و اراده گمراهان نیز در مبارزه با این انوار الهی جاری است، یریدون لیطفئوا نور الله بافواههم .... و الله متم نوره/ در جای خودش بحث خواهد شد»)

10. جمع آوری قرآن بنابر نظر بزرگانی همچون آیت الله خویی در زمان رسول الله صورت گرفته است و با توجه به بسیاری از روایات که مثلا سوره قدر فلان شب نازل شده، سوره انعام به این تعداد فرشته بدرقه گشته، فلان صحابی تا سال ها نتوانست سوره آل عمران را حفظ کند، در نماز باید سوره حمد را خواند یا پیامبر در نماز چنین سوره ای را خواندند .... می توان نتیجه گرفت که حدود سوره ها در زمان رسول الله نیز مشخص بوده است.

 

و الحمدلله رب العالمین