افسانه ای به نام عظمت ایران باستان
فرستاده شده توسط مهستی در تلگرام:
نقل سخن دیگران به معنای تأیید آن نیست.
افسانه ای به نام عظمت ایران باستان
فضای قرن معاصر آن قدر در سیطره نژادپرستی و میهن پرستی است که کتاب تاریخ و اخلاق را نیز باید بر اساس این تعصبات کثیف نوشت.
ناپلئون کبیر، داریوش کبیر، کوروش کبیر، صدام کبیر و ... و کم کم خواهیم شنید ترامپ کبیر و نتانیاهو کبیر و ... .
جرأت نمی کنی بگویی مستند کتاب سوزی ایرانیان توسط اعراب پا درهواست؛ قصه ای که تا صدها سال در هیچ کتاب تاریخی ذکر نشده است!! اگر هم کتابی سوزانده شده است، با کدامین دلیل می توان اثبات کرد که چنین کتاب هایی مشتمل بر اندیشه های عظیم بوده اند؟؟
تمدن یونان هنوز بر تارک تاریخ می درخشد و در دانشگاه های معتبر ایران و جهان تدریس می شود؛ از منطق ارسطو گرفته تا نوشته های افلاطون و سقراط. نوشته هایی مربوط به حدود چهارصد سال قبل از میلاد.
اما براستی ما ایرانیان، قبل از حضور اسلام و تشیع کدامین فرهنگ و تمدن را داشته ایم؟؟
اگر اسلام نبود، خبری از ابن سینا و ملاصدرا و رازی و ابوریحان نیز نبود. کدام شعر قبل از اسلام را می توان با یک بیت از اشعار و ادب فارسی بعد از اسلام مقایسه کرد؟؟؟
حافظ، سعدی، مولانا، شمس، نظامی گنجوی، عطار نیشابوری و شعر و ادب غنی فارسی، مدیون آیات و روایات اسلامی است. کافی است پس زمینه اسلام را از این ابیات بردارید تا جز کاغذپاره هایی بی ارزش چیزی باقی نماند.
بتی ساخته اند به نام "کوروش کبیر" که راست و دروغش در هاله ابهام است.
تا سخن از ملی گرایی بود، شهرهای ایران را یک به یک به همسایگان هدیه دادیم؛ بخش هایی از شمال، جنوب و جزایر بحرین و سرزمین هایی در شرق و غرب.
اما وقتی سربند "یا زهرا" و "یاحسین" آذین بخش پیشانی ها شد، از جان و مال خود گذشتیم تا یک وجب از این خاک در دست لاشخورها نیفتد.
ما قبل از اسلام نیز کتاب و دین و فرهنگ داشتیم همچون همۀ دنیا؛ هیچ مکانی از این کره خاکی، قبل از ظهور پیامبر، بدون دین یا فرهنگ نبوده اند، و البته چیزهای دیگری هم داشتیم. شاهانی که دهقان و دامدار و همه و همه باید چون چارپایان کار می کردند تا اینان در تخت جمشیدها به آسودگی بیارمند و به ریش رعیت بخندند. شاه خدا بود و مردم بنده و برده او (که البته این اقتضای حکومت شاهنشاهی است). و چه متکبرانه، نظام بردگی را بر دیوارهای کاخ هایشان حک کرده اند. و چه قدر احمقانه است که تفکر "شاه پرستی" نسل به نسل منتقل می شود و برخی شعار می دهند: «پدر من کوروش است»؛ یعنی کوبیدن بر طبل بردگی و حماقت و تلاش برای زنده نگه داشتن خواری خود.
امام علی ع فرمود: برده کسی مباش که خداوند تو را آزاد آفرید.
فرهنگ، تمدن، اخلاق و انسانیت مختص هیچ آب و خاکی نیست؛ بلکه موهبتی الهی است که در سایه تعالیم پیامبران و امامان شیعه به انسان می رسد. مهم نیست رنگ پوستت چیست و به کدامین زبان سخن می گویی؛ ببین حکیم کجاست و حکمت در کجا پیدا می شود، آن را بطلب حتی اگر در چین باشد.
