تهمتی ناروا بر قله های عصمت و پاکی

یکی از اشکالات که دشمنان اسلام بر این دین آسمانی وارد می کنند آن است که چرا حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) همسران فراوانی داشته است و رفتارش با همسرانش بسیار صمیمی و گرم بوده است. البته آنها به جای عبارت صمیمی و گرم بودن، از لفظ "زن باره بودن" استفاده می کنند.

اشکالی که با بیرون آمدن از اتاق سیاه کوته فکری و خشونت طلبی، و با یک علم ریاضی اندک و باور به حکمت الهی و مهربانی او بر بندگان به راحتی حل می شود.

اولا آمار و تعداد همسران فرد نمی تواند ملاکی بر خوبی یا بدی او باشد. اگر قرار است به صرف تعداد همسران یک فرد به خوبی یا بدی کسی حکم شود پس:

شخصی فرضی که 100 سال عمر کند و در سن 20 سالگی ازدواج کرده و هر 5 سال همسرش از دنیا رفته است و زن دیگری گرفته و آمار زنانش به بیش از 14 فرد رسیده است، خیلی شهوتران و آلوده و .... بوده زیرا تعداد زنانش زیاد بوده است.

عصمت پیامبران در کلام آیت الله جوادی آملی

1. پیامبر، گناه نمی‌کند. 2. پیامبر، نزدیک گناه نمی‌شود که برخی از مبادی و مقدمات آن را فراهم کند. 3. پیامبر، گرایش قلبی به گناه ندارد. 4. پیامبر در فضای روح و صحنه‌ی‌ دل، نزدیک گرایش قلبی هم نمی‌رود. 5. نزدیکی به گرایش قلبی نیز جرأت حضور در صحیفه‌ی‌ دل پیامبر را ندارد؛ زیرا قلبی که از معرفت توحیدْ تام، و از محبّت خدای سبحان، مملو و متیّم است جایی برای میل به گناه و نیز مجالی برای نزدیکی به میل به گناه و همچنین فرصتی برای هجوم میل یا نزدیکی به میل و ورود چنین مهمان ناخوانده‌ای نیست.

بنابراین، عصمت پیامبران با عصمت دیگران فرق دارد. انبیا آنچه را ادراک کردند حق است، گرچه فتوای ادراکی آنان، از قبیل احساس و تخیّل و توهّم است و تعلقشان چونان سایر افراد می‌باشد. خداوند در تأیید این نظر می‌فرماید: "وإنّک لتلقّی القران من لدن حکیم علیم" (نمل/6)؛ تو دقیقاً از روی ادراک حق و صحیح، قرآن را از خدای حکیم علیم اخذ می‌کنی. نیز می‌فرماید: اوست که فرشته‌ی‌ امین وحی را همراه قرآن فرومی‌فرستد: "نزل به الروح الأمین * علی قلبک لتکون من المنذرین" (شعراء/194-193).

کتاب وحی و نبوت در قرآن،ص 211