آیه قرآن در شأن امام علی(علیه السلام)

مهمترین فضائل امام علی(ع) از این قرار است: شرافت خانوادگی، تنها مولود خانه خدا، پرورش در دامان پیامبر اکرم(ص) از کودکی، بت نپرستیدن، نخستین ایمان آورنده به رسول خدا(ص) و اولین نمازگزار، آرمیدن در بستر پیامبر اکرم(ص) در لیله المبیت، دامادی رسول خدا(ص) به امر خداوند، کتابت وحی، همراهی با پیامبر در همه احوال، شرکت در همه غزوات و نقش اساسی آن حضرت در پیروزی نظامی مسلمانان، محافظت از پیامبر(ص) در جریان جنگ احد، تکریم و تجلیل مکرر رسول خدا(ص) از فضائل و مکارم آن حضرت در جمع صحابه و دادن القاب افتخارآمیز به امیرمؤمنان(ع)، اعلام وصایت و خلافت ایشان در روز غدیر، کفن و دفن و نماز خواندن بر پیکر رسول خدا(ص) و … .

آیات زیادی در شأن و فضیلت امیرالمؤمنین(ع) وارد شده که به موجب روایتی از ابن عباس به سیصد آیه بالغ می شود که در اینجا به اختصار فقط به چند آیه اشاره می شود:

الف ـ آیه تطهیر

مراد بخشی از آیه 33 سوره احزاب است: إِنَّمَا یُرِیدُ اللهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً (خدا فقط می خواهد آلودگی را از شما خاندان پیامبر بزداید و شما را پاک و پاکیزه گرداند.) به نظر بسیاری از مفسیران اهل سنت و همه مفسران شیعه، منظور از اهل بیت(ع)، حضرت علی(ع)، حضرت فاطمه(س)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) هستند.

ب ـ آیه مباهله

منظور آیه 61 سوره آل عمران است. فَمَنْ حَآجَّکَ فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَاءنَا وَأَبْنَاءکُمْ وَنِسَاءنَا وَنِسَاءکُمْ وَأَنفُسَنَا وأَنفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَهَ (از آن پس که به آگاهی رسیده ای، هر کس درباره او [حضرت عیسی(ع)] با تو مجادله کند، بگو: بیایید تا حاضر آوریم، ما فرزندان خود را و شما فرزندان خود را، ما زنان خود را و شما زنان خود را، ما خودمان را و شما خودتان را. آنگاه دعا و تضرع کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان بفرستیم.)

عموم علمای شیعه و اکثر علمای اهل سنت بر این قول متفق هستند که مراد از أَبْنَاءنَا، نِسَاءنَا و أَنفُسَنَا (فرزندانمان، زنانمان و خودمان) در این آیه به ترتیب امام حسن(ع) و امام حسین(ع)، حضرت فاطمه زهرا (س) و حضرت علی(ع) منطبق است که در روز مباهله پیامبر(ص) با مسیحیان نجران، همراه آن حضرت بودند.

چند شبهه مغالطه آمیز

1. «تاکنون فکر کرده ای که اگر در کشوری دیگر به دنیا می آمدی، شاید مسلمان نبودی!!»

2. «تاکنون فکر کرده ای دین تو میراث پدر و مادر و اجداد توست و اگر آنها مسلمان نبودند، تو نیز مسلمان نمی شدی!»

3. «آیا تاکنون فکر کرده ای که از پیامبری پیروی می کنی که 1400 سال پیش به کشور تو حمله کرد!!»

راه حل ساده و اجمالی

حل شبهه 1: این شبهه بر اساس این مبناست که اگر فردی به آیین کشورش پایبند باشد، کارش تقلیدی است و هر کار تقلیدی غلط است. بر این اساس همه مردم دنیا وقتی عاقل خواهند بود که علیه دین کشور خود شورش و سرکشی کنند. سخن صحیح آن است که در مورد باورها و عقائدت فکر کن؛ زیرا احتمال این موضوع وجود دارد که اعتقاد کشور تو درست نباشد. و این فقط یک احتمال است. زیرا چه بسا تحقیق کردید و متوجه شدی آیین کشور شما بهترین آیین ها و کامل ترین آنهاست. و نیز تکرار کار دیگران و تقلید از آنها باعث بدی یک کار نیست. آیا براستی اگر کسی در خوب بودن و مهربانی، از مهرورزان دنیا تقلید کند، کار اشتباهی کرده است. تقلیدی بد است که از کار زشت و خرافی صورت بگیرد و نه هر تقلیدی. مانند اینکه کسی بخواهد بدون مطالعه و از سر تقلید، دروغ های دیگران علیه دین و دینداران را تکرار کند!!!

استصحاب قهقری و اصل عدم نقل

منبع: شرح اصول استنباط ؛ ج‏2 ؛ ص284

2- استصحاب‏ قهقرى‏ و آن عبارتست از اینکه متیقین لاحق و مشکوک سابق است و ما مى‏خواهیم با استصحاب کردن حکم زمان لاحق را به زمان سابق بکشانیم مثلا یقین داریم که آقاى زید امروز عادل است ولى شک داریم که آیا دیروز هم عادل بوده یا نه؟ استصحاب کنیم عدالت را یعنى عدالت متیقن امروزى را به گذشته برگردانده و بگوئیم: انشاء الله دیروز هم عادل بوده.

سؤال اینست که آیا چنین استصحابى ارزش دارد یا نه؟

جواب: عمده دلیل ما بر حجیت استصحاب اخبار بود و خوشبختانه از روایات باب حجیت این استصحاب قهقرى مستفاد نیست و روایات عموما نص یا ظاهر یا اظهر هستند در استصحاب مصطلح و اگر برگردید و مرورى دوباره بر احادیث داشته باشید این سخن را تایید خواهید کرد.

حرام های عزاداری .....

برادر بزرگوار؛ من هم مانند تو عزادار سید الشهدا هستم. ولی می خواهم بدانی:

بزرگان اخلاق می فرمایند: مبادا با "لا اله الا الله" غیبت کنی!! چه بسا با ذکر گفتن می خواهی کسی را خوار کنی، این غیبت است و حرام.

برادر عزیز؛
وهن مذهب حرام است.
خون نجس است و نجس کردن حرم اهل بیت (علیهم السلام) با خون ریزی شما حرام شرعی است.
خواندن اشعاری که در شأن خاندان عصمت و طهارت نیست درست نمی باشد.

اگر تو را دوست نمی داشتم برایت از احکام و دستورات دینی خبر نمی دادم. و تواصوا بالحق و تواصوا بالصبر ...

اسلاید بخش های تدریس شده فقه تا آبان 94

فقه 4 (بیع)	دریافت حجم: 1.07 مگابایت برای دریافت کامل ، به تالار اخبار سایت مراجعه کنید
فقه 5 (اجاره)	به تالار اخبار سایت مراجعه کنید
فقه 7 (قضا)	به تالار اخبار سایت مراجعه کنید

نعل وارونه ....

یکی از مهم ترین موضوعات که در زیرشاخه موضوع «سبک زندگی دینی» می تواند مورد بحث و مطالعه قرار گیرد، بحث عزاداری در آیین توحیدی اسلام است.

مرگ، امری حق و سنتی الهی است که مؤمن را به لقاء دوستانش در بهشت برین می رساند و بدکاران را به پای چوبه مجازات آخرت می کشاند.
در شرع مقدس برای میت و نیز بازماندگان آدابی تعریف شده است.
غسل، کفن، دفن و نماز میت، تسلیت به بازماندگان و غذا فرستادن برای آنها و نیز توصیه بازماندگان به صبر بر مصیبت و پاره نکردن پیراهن و نخراشیدن صورت و دوری از رفتاری که نشان از غضب به سنت الهی است، تنها گوشه ای از این سبک و شیوه زندگی ایمانی است.

و یکی از فصول این موضوع، می تواند به مراسم های دینی رسمی مانند عزاداری های حسینی اختصاص یابد.
آیا در عزاداری دینی، مؤمن می تواند به بهانه عزادار بودن و غلیان احساسات، حریم حیای عمومی را جریحه دار کند و با اشیاء تیز به خود حمله ور شود؟؟؟؟
یا می تواند اشعاری هرزه مانند "رقاصم و رقاصم ... یا مست مستم" بگوید و حرکات ناموزون با مراسم عزا انجام دهد؟
آیا مسلمانان برای خود سبک عزدارای ندارند که باید مانند بت پرستان بر خار و زغال آخته و داغ راه بروند؟

در روایات فرمودند که مؤمن کاری نمی کند که باعث عیب بر ما اهل بیت گردد.
گریه و عزاداری مؤمنین باید در راستای باور به خداوند و رعایت دستورات او باشد. احساساتی که در بند عقل و ایمان نباشد، نه تنها انسان را به خداوند و اولیاء او نزدیک نمی کند، بلکه چه بسا باعث غضب الهی شود.

قمه زنی در بیان مکتب حقه تشیع

قمه زنی در بیان مکتب حقه تشیع

هزار و اندی سال از حادثه پر از اندوه کربلا می گذرد و هنوز ناله غربت و مظلومیت ائمه معصومین و مکتب والای تشیع، زخم جانکاه سینه ی دینداران حقیقی و آزادگان جهان است.

آنچه بیش از همه در محرم امسال باعث آزردگی خاطرم شد، نه تشنگی امام حسین علیه السلام بود و نه اسارت و غربت 1400 سال پیش اهل بیت (علیهم السلام). براستی غربت سیدالشهدا در عصر معاصر، به مراتب بالاتر از غربت و مظلومیت سال 61 هجری است. در این ایام سوگ و عزا، به مقاله ای با عنوان «مناسک محرم واستیفای حقوق مدرن» برخورد کردم که نویسنده قصد داشت با استناد به حقوق بشر مدرن امروز ـ به اصطلاح خودشان ـ به دفاع از «قمه زنی» بپردازد. دفاع از این رفتار زشت ـ که ممکن است در اثر غفلت و سکوت جامعه دینی به عادت تبدیل شود ـ داغی سترگ بر پیکره ی داغدار مکتب شیعه و منکری بس عظیم است که گناهش به مراتب بالاتر از رفتار کسانی است که جاهلانه مبادرت به انجام چنین عملی می کنند.

آیا همه شهدای کربلا شیعه بودند؟

همه کسانی که همراه حضرت سیدالشهدا (ع) در کربلا به شهادت رسیدند شیعه نبودند. هرچند اکثر قاطع آنان از شیعیان بودند، اما شماری از غیر شیعیان هم در میان آنان دیده می شود.

به گزارش جهان به نقل از مهر، حبُ اهل بیت شیعه و سنی نمی شناسد. این محبت آن قدر زیاد است که تا پای بذل جان نیز می رسد. در کربلا بودند کسانی که شیعه نبودند ولی مالامال از عشق حسین بوده و جان خود را در راه ایشان فدا کردند. در این باره دکتر محمد حسین رجبی از کارشناسان تاریخ اسلام می گوید:

 
همه کسانی که همراه حضرت سیدالشهدا (ع) در کربلا به شهادت رسیدند شیعه نبودند. هرچند اکثر قاطع آنان از شیعیان بودند، اما شماری از غیر شیعیان هم در میان آنان دیده میشود. کسانی هم که از کوفه برای جنگ با امام حسین (ع) آمدند شیعه نبودند. ابن زیاد با شناختی که از مردم کوفه داشت، به شیعیانی که بر اثر ارعاب او به یاری امام حسین نیامدند، الزام نکرد که حتما باید به کربلا بروند و با پسر پیامبر بجنگند. چون می ترسید که اگر اینها را در سپاه خود جای دهد، حتما در کربلا به امام می پیوندند. ولی اهل تسنن را مجبور به جنگ با ابی عبدالله کرد. هرچند برخی از اهل سنت میخواستند با بهانه و تمارض، از این جنایت بزرگ بگریزند اما ابن زیاد عذر آنان را نپذیرفت و همه آنان را اعزام کرد. 

آیا امام حسین را شیعیان و منتظرانش کشتند ؟

پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_از جمله شبهاتى که وهابیت درباره حادثه عاشورا مطرح مى‏ کنند این است که مى‏ گویند:

شیعیان، حسین بن على علیهما السلام را به عراق دعوت کردند اما به عهد و دعوت خود بى‏ وفا شدند و خودشان، حسین را به قتل رساندند! و یزید تنها به عبیداللَّه بن زیاد نامه نوشت و دستور داد که از ورود حسین بن على علیهما السلام به عراق و کوفه و تأسیس حکومت در آن جا جلوگیرى کند. پس یزید نقشى در شهادت حسین بن على علیه السلام نداشته و این خود شیعیان بودند که او را به شهادت رساندند!
آنان براى اثبات این سخن کتابى را با عنوان من هم قتلة الحسین؟ (چه کسانى حسین را به قتل رساندند؟) تألیف کرده و در آن شیعیان را خطاب کرده و مى‏ گویند:
شما شیعیان که خود حسین را کشتید، چرا براى او عزادارى مى ‏کنید؟!
البته واضح است که وهابیت از القای این شبهه در جامعه هدف دیگری را دنبال می نماید که بصیرت و آگاهی شیعیان در شکست اهداف شوم دشمنان شیعه بسیار موثر است .وهابیت می خواهد با این شبهه به صورت غیر مستقیم  چنین بگوید که ای گروه شیعه این قدر دم از امام زمان خود نزنید ، این قدر او را نخوانید و برایش دعا نکنید این قدر خود را از شیعیان و منتظران او نخوانید چرا که آگاه باشید که حسین را همان شیعیان و منتظرانش کشتند و امام زمان شما نیز به چنین سرنوشتی گرفتار خواهد شد !

نقد این اعتقاد :

همه سؤالات درس تاریخ تحلیلی اسلام

بسم الله الرحمن الرحیم

همه سؤالات درس تاریخ تحلیلی اسلام/ ترم اول 94ـ95 بختیاروند

(سؤالات به تدریج تدریس در اختیارتان قرار می گیرد).

سؤالات فصل اول

 

1.      تاریخ در لغت به چه معناست؟ ص 17

2.      نظر ابن خلدون در مورد چیستی تاریخ چیست؟

3.      تاریخ علمی و تاریخ نقلی را تعریف کنید.

4.      آشنایی با انبوه نام ها، حوادث، فراز و نشیب تاریخ و عملکرد گذشتگان چه تأثیری بر زندگی حال و آینده ما دارد؟

5.      سخن امام علی (علیه السلام) در مورد اهمیت تاریخ را بنویسید.

6.      آیا با وجود کذب در تاریخ و سختی تحلیل قضایای تاریخی، می توان فراگیری تاریخ را کنار گذاشت؟

7.      فلسفه تاریخ چیست؟ ص 22

8.      چه آیاتی در قرآن کریم، اشاره به «قانون مندی تاریخ» دارد؟