خداوند حضرت محمّد صلّى اللّه علیه و آله را به حق بر انگیخت تا بندگانش را از حلقه پرستش بتها در آورده به مدار عبادت خود وارد کند، و از طاعت شیطان نجات داده به گردونه طاعت خود بیاورد، به وسیله قرآنى که معنایش را روشن و بنیانش را استوار کرد، تا بندگان خداى خود را بعد از جهل به او بشناسند، و پس از انکار (زبانى) او به وجودش اقرار نمایند. و پس از انکار (قلبى) او وجودش را ثابت بدانند.
خداوند سبحان بدون اینکه او را ببینند خود را در قرآن به وسیله آیات قدرتش نشان داد .... نهج البلاغه / ترجمه انصاریان ؛ ؛ ص320
320این فایل مربوط به جلسه فرهنگی حوزه خواهران (مجازی) است که در تاریخ پنج شنبه 21 اسفند 93 برگزار شد.
دریافت
حجم: 5.98 مگابایت
طلاب گرامی؛
لطفا سهام ششگانه را حفظ کرده و مباحث زیر را برای امروز پیش مطالعه کنید.
از آنجا که فرائض 6 تا بودند، صور اجتماع آنها به صورت دو به دو، 36 خواهد بود. یعنی .
از این 36 صورت، پانزده صورت مکرر است، می ماند 21 صورت که از آنها 8 مورد ممتنع است، باقی می ماند: 13 مورد که ممکن است.
نتیجه
15 تا مکرر
8 تا ممتنع
13 تا ممکن
صورتهای ممتنع عبارتند از:
• 1. منظور از آیات انفسی در مقابل آیات آفاقی چیست؟(ادب فنای مقربان ج 6، ص 435).
• 2. دعای عرفه از نظر سندی چگونه است؟
• 3. در مورد جملات دعای عرفه بیشتر تحقیق کنید. (بحار الأنوار (ط - بیروت) ؛ ج64 ؛ ص142
• وَ فِی کَلَامِ سَیِّدِ الشُّهَدَاءِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَیْنِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَى جَدِّهِ وَ أَبِیهِ وَ أُمِّهِ وَ أَخِیهِ وَ عَلَیْهِ وَ بَنِیهِ مَا یُرْشِدُکَ إِلَى هَذَا الْعِیَانِ بَلْ یُغْنِیکَ عَنْ هَذَا الْبَیَانِ حَیْثُ قَالَ فِی دُعَاءِ عَرَفَةَ:
• کَیْفَ یُسْتَدَلُّ عَلَیْکَ بِمَا هُوَ فِی وُجُودِهِ مُفْتَقِرٌ إِلَیْکَ أَ یَکُونُ لِغَیْرِکَ مِنَ الظُّهُورِ مَا لَیْسَ لَکَ حَتَّى یَکُونَ هُوَ الْمُظْهِرَ لَکَ مَتَى غِبْتَ حَتَّى تَحْتَاجَ إِلَى دَلِیلٍ یَدُلُّ عَلَیْکَ وَ مَتَى بَعُدْتَ حَتَّى تَکُونَ الْآثَارُ هِیَ الَّتِی تُوصِلُ إِلَیْکَ عَمِیَتْ عَیْنٌ لَا تَرَاکَ وَ لَا تَزَالُ عَلَیْهَا رَقِیباً وَ خَسِرَتْ صَفْقَةُ عَبْدٍ لَمْ تَجْعَلْ لَهُ مِنْ حُبِّکَ نَصِیباً وَ قَالَ أَیْضاً تَعَرَّفْتَ لِکُلِّ شَیْءٍ فَمَا جَهِلَکَ شَیْءٌ وَ قَالَ تَعَرَّفْتَ إِلَیَّ فِی کُلِّ شَیْءٍ فَرَأَیْتُکَ ظَاهِراً فِی کُلِّ شَیْءٍ فَأَنْتَ الظَّاهِرُ لِکُلِّ شَیْءٍ انْتَهَى)
• شرح کافی مولی صالح مازندرانی، ج3، ص115.
• شرح اصول کافی ملاصدرا، ج 4، 407.
در تقسیمی دیگر، آیات الهی به دو گروه آفاقی و انفسی قسمت می شوند: (سَنُریهِم ءایتِنا فِیالاءفاقِ وفی اَنفُسِهِم) (فصلت 53) ؛ (وفِی الاَرضِ ءایتٌ لِلموقِنین وفی اَنفُسِکُم اَفَلا تُبصِرون). این اصطلاح را دوگونه می توان معنا کرد:
یکم. انسان و بیرون وی مبنای تقسیم قرار گیرد و دو اصطلاح «آیات آفاقی» و «آیات انفسی» تعبیری دیگر از «آیات بیرونی» و «آیات درونی» انسان باشد. بر این اساس آیاتی که بیرون از وجود انسان اند (آسمان، زمین، ماه، خورشید، دریاها، حیوانات، جمادات، حتی مجرداتی مانند عقل، روح، فرشتگان و... ) آیات آفاقیاند؛ اما آیاتی که درون وجود اویند (روح و قوای آن، جسم و اعضا و قوای آن و خلاصه همه ویژگیهای ظاهری و باطنی او) آیات انفسی اند.
بدین ترتیب مطالعه در جزئیات و ظرایف
هر یک از اعضا و جوارح ظاهری (دست، پا، چشم، گوش، زبان و... ) و غیرظاهری (قلب، گوارش
و... ) و همچنین مطالعه در نفس، روح و شئون مختلفشان مطالعه در آیات انفسی است.