سوالات پیشنهادی جلسه خواستگاری

1.       ویژگی اخلاقی بارز شما چیست؟

2.       دوستان، شما را بیشتر به کدام خصوصیت اخلاقی و رفتاری می­شناسند؟

3.       از معاشرت با چه کسانی آزرده می­شوید؟

4.       عکس العمل شما در مقابل فردی که از او رنجیده می­شوید چیست؟

5.       ناراحتی خود را چگونه نشان می­دهید؟

6.       در چه مسائلی سخت­گیر هستید؟

7.       آیا تعصب خاصی دارید؟

8.       مهم­ترین خصوصیتی که دوست دارید همسر شما داشته باشد، چیست؟

9.       مهم­ترین خصوصیتی که می­خواهید همسر شما نداشته باشد چیست؟

10.    کمی از خصوصیات و حساسیت خود بگویید .....

صبر، مهارت زندگی انسانهای بزرگ

انسان های بزرگ، ساخته ی صبر هستند.
صبر یعنی «نه گفتن» به خیلی از لذت ها و خوشی ها برای رسیدن به لذتی فراتر از آنچه دیگران بتوانند تصور کنند.
مخترعان بزرگ، عارفان والامقام، شاعران برجسته و نویسندگان زیردست، قاریان خوش نوا و خوانندگان مشهور، میوه درخت صبر هستند.
کسی که با یکبار شکست و «نه شنیدن» کنار بکشد، هیچ گاه انسان بزرگی نمی شود.
شاید رسیدن به یک مقام علمی و معنوی، نیاز به صبری به اندازه یک عمر داشته باشد؛ بیست یا سی یا صد سال. اما چاره چیست که «ان مع العسر یسرا». آسانی ها به دنبال سختی ها قرار گرفته اند!!!
خیلی از اختراعات آینده و کتاب¬های نانوشته، چشم انتظار هستند تا نام تو را برای خود برگزینند. اما نامدار شدن وقتی است که تو اهل صبر باشی.
آیا دوست نداری «ولی الله» باشی؟؟
صبر نداشتن، یعنی پشت پا زدن به همه مقاماتی بالایی که چشم انتظار من هستند.
مقام خلیفه خدا شدن نیز در گرو صبر است. صبر بر طاعت، مصیبت و معصیت.
(سلام بر بانوی صبر و بردباری، حضرت زینب سلام الله علیها)

نقد خاستگاه بشری داشتن قرآن

برخی افراد تلاش کرده­اند، کتاب قرآن و وحی آسمانی را برآمده از شعور و نبوغ مرموزی در وجود پیامبران الهی دانسته و پیامبران را انشا کننده کلمات کتاب الهی معرفی کنند. این طرز فکر با نصوص قرآنی که در مقام اثبات ، قرآن را از جانب خداوند معرفی کرده و در جانب انکار، بشری بودن آن را نفی کرده است تعارض دارد.

علاوه بر بیان رسای قرآن در نفی این فرضیه، تفاوت آشکار بین تجربه­های نفسانی و وحی آسمانی نیز تمایزگر این دو مقوله است.

مقام قابلیت، مقامی جدای از مقام فاعلیت و انشاست. پیامبران رسولانی قابل هستند که بعد از موفقیت در امتحانات الهی، از جانب خداوند برگزیده شدند تا از آنچه برای آنها آشکار شده و برای ما پنهان است خبر دهند، بدون آنکه خود نقشی در تولید یا تغییر این پیام­ها داشته باشند.

معجزه و بشارت حضرت محمد (ص) در عهدین

درس اندیشه اسلامی دو/

جلسه شنبه 3 اردیبهشت

راه اثبات نبوت

1. وجود شواهد و قرائن بر صدق نبی

2. بشارت پیامبران پیشین

3. معجزه

 

الف) توضیح شواهد و قرائن مورد نیاز برای تصدیق راستگویی یک پیامبر

‌أ.         ویژگی­های اخلاقی و نفسانی

‌ب.     ویژگی­های محیط (مبارزه او با انحرافات و بداخلاقی­ها)

‌ج.      پیروان حقیقی او

‌د.        راه­کارهای او در تبلیغ

‌ه.        محتوای تعالیم

‌و.        پایبندی به اصول اولیه اخلاقی و آموزه­های دینی

 

­ب) توضیح بشارت پیامبران پیشین

حضرت موسی و عیسی (علیهم السلام) به رسالت حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) بشارت داده بودند.

قرآن کریم اشاره می کند که اهل کتاب حضرت محمد را می شناختند و منتظر رسالت او بودند.

(2) البقرة : 146 الَّذینَ آتَیناهُمُ الْکِتابَ یعْرِفُونَهُ کَما یعْرِفُونَ أَبْناءَهُمْ وَ إِنَّ فَریقاً مِنْهُمْ لَیکْتُمُونَ الْحَقَّ وَ هُمْ یعْلَمُون‏

و نیز از بشارت حضرت مسیح خبر می­دهد که حتی نام پیامبر را نیز به اطرافیانش گفته بودند:

(61) الصف : 6 وَ إِذْ قالَ عیسَى ابْنُ مَرْیمَ یا بَنی‏ إِسْرائیلَ إِنِّی رَسُولُ اللَّهِ إِلَیکُمْ مُصَدِّقاً لِما بَینَ یدَی مِنَ التَّوْراةِ وَ مُبَشِّراً بِرَسُولٍ یأْتی‏ مِنْ بَعْدِی اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جاءَهُمْ بِالْبَیناتِ قالُوا هذا سِحْرٌ مُبین‏[1]

توضیح: در عین حال هنوز در برخی از اناجیل آثاری موجود است. در انجیل برنابا سخن از «مسیا» بسیار به میان آمده است. «مسیا» ظاهراً ترجمهٔ واژه عبری «ماشیح» می‌باشد و شخصی از نسل اسماعیل، (محمد بن عبدالله یا مهدی) خواهد بود.

در این انجیل بشاراتی به «رسول الله» آمده است و از قول حضرت مسیح (ع) نقل می‌کند که فرمود: «آن وقت یسوع (عیسی) فرمود: وقتی که رسول‌الله بیاید، پس از نسل که خواهد بود؟ شاگردان جواب دادند: از داوود ...؛ (فرمود) تصدیق کنید مرا؛ زیرا به شما راستی می‌گویم به درستی که عهد بسته شده ‌است با اسماعیل نه با اسحاق» و سپس افزود: «به راستی و درستی که من مسیا نیستم - انجیل برنابا باب ۴۲ آیهٔ ۵ ترجمهٔ سردار کابلی»

توحید افعالی و توسل

توحید در ذات

توحید در صفات

توحید در افعال

توضیح مقدماتی:

توحید در افعال به این معناست که خداوند متعال در انجام هیچ کاری نیازی به دیگران ندارد.

نکته: موحد بودن به اینکه خداوند در انجام کارهایش مستقل است و نیاز به کسی ندارد، به این معنا نیست که ما انسان ها انتظار داشته باشیم که خداوند متعال، نیازهای ما را بدون اسباب خاص برآورده کند.

حکمت الهی بر این قرار گرفته است که خواسته های انسان، در جریان تعاملات او با موجودات دیگر برآورده شود. به عبارت دیگر، آموختن مبتنی بر حضور در درس استاد و درو محصول مبتنی بر کشاورزی و باغداری است. پیشنهاد قرآن کریم، حرکت در فراز و نشیب زمین و تلاش برای کسب روزی مادی و معنوی است.

هُوَ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ ذَلُولاً فَامْشُوا فِی مَناکِبِها وَ کُلُوا مِنْ رِزْقِهِ وَ إِلَیْهِ النُّشُورُ (سوره ملک، آیه 15)

او کسى است که زمین را براى شما رام کرد، بر شانه‏هاى آن راه بروید، و از روزیهاى خداوند بخورید، و بازگشت همه به سوى او است.

خداوند به موحدانی که هر روز در نماز می­گویند: «ایاک نعبد و ایاک نستعین». می فرماید: «از صبر و نماز کمک بگیرید»[1] و «برای رسیدن به خداوند، وسیله طلب کنید». پس انسان موحد، باید خود را در مسیر اسباب و مسببات قرار دهد تا هر چه بهتر بتواند از روزی­های مادی و معنوی استفاده کند.

نقش "خودشناسی" در انتخاب صحیح همسر

شاید تاکنون این جملات را زیاد شنیده باشیم که:

این شغل خیلی بد است؛ این رشته تحصیلی مزخرف است؛ کاش همسر دیگری را انتخاب کرده بودم ....

 

بسیاری از این اندوه ها هیچ تلازمی با بد بودن شغل، رشته تحصیلی یا بداخلاق بودن همسر فرد ندارد. اگر کسی از تنگی یا گشادی کت و شلوارش یا رنگ آن ابراز ناراحتی کرد، از او بپرسید آیا هنگام خرید به چاقی و لاغری اندام خود توجه داشته است یا نه؟

«خودشناسی» عامل مهمی در رضایتمندی از انتخاب های زندگی است. کسی که بخواهد شغل مکانیکی را انتخاب کند، باید قبلا بداند که آیا حاضر است دستهایش به گریس و روغن آلوده شود؟ کسی که بخواهد درس بدهد، آیا حوصله سر و کله زدن با سؤال و جواب های دانش آموزان را دارد؟

من حق ندارم بدون شناخت واقعی نسبت به روحیات و حالات خود، با کسی که در دنیای دیگری زندگی می کند پیوند زناشویی ببندم و بعد به او بگویم: من از همسر پولدار خوشم می آمد؛ من همسر مذهبی دوست داشتم؛ من همسر شوخ را نمی پسندم و ....

 

همراه داشتن "خودتان" در خواستگاری ضروری است.

ملاک در امتحان پایان ترم در خرداد 95

قابل توجه دانشجویان عزیز دروس

اندیشه اسلامی یک و دو؛ تاریخ تحلیلی اسلام؛ جمعیت و خانواده

 

ملاک در امتحان پایان ترم در خرداد 95، مطالب بیان شده کلاس در ترم جاری است. لطفا مطالبی که ننوشته اید از دوستانتان تهیه کنید.

شبهاتی در مورد عدل الهی

این مبحث مربوط به درس عقائد جامعه الزهرا در روز چهارشنبه 25 فروردین است.

1. آیا وجود مرگ، بیماری دلیل بر بی عدالتی خداوند نیست؟ مرگ و بیماری، باعث آزار فرد و اطرافیانش می شود، آیا بهتر نبود که زندگی انسان ها عاری از بیماری و مرگ باشد؟

ورود انسان به دنیا برای ماندن نیست. دنیا برای انسان به منزلۀ یک بازار در جمع آوری توشه، یا به منزلۀ مزرعه­ای برای کشتن است. تصور حقیقی از دنیا، این باور را به دنبال خواهد داشت که ماندگاری در دنیا شر است و نه رفتن از آن.

وجود بیماری در دنیا نیز می­تواند توجیهات گوناگونی داشته باشد.

گاه بیماری در اثر کوتاهی فرد یا اطرافیان است که بنابر اینکه مرتبط با اختیار عالم دنیاست، بدی­اش مرتبط به انسان است و نه خداوند. مثل نوزادانی که در اثر الکلی بودن والدین مشکلات جسمی پیدا می­کنند.

گاهی نیز بیماری در اثر حوادث غیراختیاری است. مانند جایی که چاقوی تیزی در هنگام خوردن میوه دست فرد را پاره می­کند. اقتضای نظم در خلقت آن است که چاقو پوست را پاره کند. چاقویی که پوست را نبرد یا پوستی که از چاقو اثر نپذیرد مشکل دارد نه چاقویی که ببرد یا پوستی که پاره شود. پس شر در اینجا نیز خیری است که من به خاطر ناخرسندی روحی از اتفاق پیش آمده آن را شر محسوب می کنم.

برخی بیماری­ها نیز، علامتی برای آگاه شدن فرد بر دردهای عظیم­تر است. مانند خیلی از تب­ها و سردردها که هشداری در وجود بیماری گوارشی یا قلبی هستند. وجود این درد و بیماری مانند همان بوی گاز طبیعی، بوی تعفن، بوی ماندگی و ترشیدگی غذا و ... است که نه تنها شر نیست، بلکه باعث آگاهی ما از خطر و تدبیر برای سلامتی است.

برخی از دردها و بیماری ها نیز آزمایش الهی برای درک درجات معنوی بالاتر است.

 

علت گسترش مکتب تشیع در ایران

برخی افراد تلاش می کنند با تحریک احساسات میهن پرستانه و ایجاد کینه های واهی علیه دین اسلام، نور ایمان و ارادت ایرانیان به این مکتب را خاموش کنند.

یکی از این تلاش ها، ترویج این دروغ است که «اسلام ایرانیان زوری و از ترس شمشیر است»!!!

و در برابر آن ترویج می کنند که ایرانی باید مانند شاه نادانی چون خسروپرویز باشد که در برابر دعوت نامه های دیگران، با تعصبی جاهلی آن را پاره کند.

ترویج «اخلاق خسروپرویزی» از جمله اشتباهات این افراد است.

ولی دوستان عزیز؛ اگر نامه ای از کسی دریافت کردید که شما را به ایمان و یا مکتب جدیدی دعوت می کند، آن را پاره نکرده و به فرستاده نامه توهین ننمایید. بلکه پیشنهاد می شود که یا او را دعوت کنید تا با اندیشمندان شما بحث کند یا اندیشمندانتان را بفرستید تا سخنان و مکتب او را بسنجند.

اگر مکتب شما برتر از مکتب اوست که او را به مکتب خودتان دعوت کنید، و اگر مکتب او بهتر است آن را با تمام خضوع و فروتنی بپذیرید.

به هر صورت گذر زمان، ایرانیان را با دین اسلام آشنا کرد. ظلم امویان و عباسیان، دوستان اهل بیت و فرزندانشان را آواره اقصی نقاط جهان و از جمله ایران نمود و حضور این استوانه های اخلاق و معنویت، باعث گرایش ایرانیان به اسلام و مکتب تشیع شد. این مهم به یکباره حاصل نشد و سالیان سال طول کشید تا ایرانیان آرام آرام و با کمال میل آراسته به مسلمانی شوند.

حسن و قبح عقلی

مربوط به تدریس جامعه الزهرا قم

درس عقائد: جلسه پنجم: حسن و قبح عقلی

بحث حسن و قبح عقلی، مبنا و شالودۀ مبحث عدل الهی در کلام اسلامی است. پس قبل از بحث از عدل الهی، ادله مثبتین و منکرین حسن و قبح عقلی را مرور می کنیم.

تبیین قاعدۀ حسن و قبح عقلی

مفاد قاعده حسن و قبح عقلی دو چیز است:

حسن و قبح در مقام ثبوت: افعالی که از فاعل های آگاه و مختار صادر می شوند، در نفس الأمر از دو قسم خارج نیستند، یا صفت حسن دارند و یا صفت قبح.

حسن و قبح در مقام اثبات: عقل انسان به طور مستقل می تواند حسن و قبح برخی از افعال را تشخیص دهد.

 

توضیح بیشتر: افعال انسان دارای عناوین اولیه مثل (خوردن و آشامیدن، راه رفتن، دست تکان دادن و ... ) و نیز عناوین ثانویه مانند عدل، ظلم، استهزاء، دروغ و راست و .... هستند.

مفاد حسن و قبح عقلی این است که:

اولا: افعال فاعل های آگاه و مختار با توجه به عناوین ثانویه، در نظر عقل یا حسن هستند یا قبیح.

ثانیا: عقل انسان می تواند به طور مستقل برخی از این حسن و قبح را بشناسد و برخی دیگر را از طریق وحی و شرع می شناسد.

دو نکته مهم:

الف) قائلین به حسن و قبح عقلی، آن را به نحو موجبه جزئیه می پذیرند و منکرین، آن را به نحو سالبه کلیه نفی می کنند.

ب) منظور از حسن و قبح در اینجا، حکم عقل عملی است و نه حکم عقل نظری.[1] احکام عقل عملی، احکام حوزه انجام و فعل یعنی بایستنی ها و نبایستنی ها هستند.[2]