مبارزه تا نابودی زشتی ها و حکومت مهربانی ها

صبح امروز را با این آیه عزت مدار شروع کنیم:

قَاتِلُوهُمْ یُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ بِأَیْدِیکُمْ وَ یُخْزِهِمْ وَ یَنْصُرْکُمْ عَلَیْهِمْ وَ یَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنِینَ‌ (14)

با آنها پیکار کنید، که خداوند آنان را به دست شما مجازات می‌کند؛ و آنان را رسوا می‌سازد؛ و سینه گروهی از مؤمنان را شفا می‌بخشد (؛ و بر قلب آنها مرهم می‌نهد) ﴿التوبة، 14﴾ (قتال یعنی مبارزه نه کشتن!!!).

اعتراض برخی به اصطلاح آزاد اندیشان این است که چرا مسلمانان باید با تفکرات کفر آمیز مبارزه کنند!!!

یک بام و دو هوا؟؟؟؟

چطور شما حق دارید ما را خرافاتی و ... بخوانید و هزاران برچسب و انگ بزنید، اما ما حق دفاع منصفانه از خود را نداشته باشیم!!!

دین آمده است که ما عزیز باشیم و نه خوار و ذلیل یاوه سرایی شما.

عصمت پیامبران در کلام آیت الله جوادی آملی

1. پیامبر، گناه نمی‌کند. 2. پیامبر، نزدیک گناه نمی‌شود که برخی از مبادی و مقدمات آن را فراهم کند. 3. پیامبر، گرایش قلبی به گناه ندارد. 4. پیامبر در فضای روح و صحنه‌ی‌ دل، نزدیک گرایش قلبی هم نمی‌رود. 5. نزدیکی به گرایش قلبی نیز جرأت حضور در صحیفه‌ی‌ دل پیامبر را ندارد؛ زیرا قلبی که از معرفت توحیدْ تام، و از محبّت خدای سبحان، مملو و متیّم است جایی برای میل به گناه و نیز مجالی برای نزدیکی به میل به گناه و همچنین فرصتی برای هجوم میل یا نزدیکی به میل و ورود چنین مهمان ناخوانده‌ای نیست.

بنابراین، عصمت پیامبران با عصمت دیگران فرق دارد. انبیا آنچه را ادراک کردند حق است، گرچه فتوای ادراکی آنان، از قبیل احساس و تخیّل و توهّم است و تعلقشان چونان سایر افراد می‌باشد. خداوند در تأیید این نظر می‌فرماید: "وإنّک لتلقّی القران من لدن حکیم علیم" (نمل/6)؛ تو دقیقاً از روی ادراک حق و صحیح، قرآن را از خدای حکیم علیم اخذ می‌کنی. نیز می‌فرماید: اوست که فرشته‌ی‌ امین وحی را همراه قرآن فرومی‌فرستد: "نزل به الروح الأمین * علی قلبک لتکون من المنذرین" (شعراء/194-193).

کتاب وحی و نبوت در قرآن،ص 211

مقطع تحقق گزارش‏های علمی و گرایش‏های عملی

مقطع تحقق گزارش‏های علمی و گرایش‏های عملی

در این مقام، بحث این است که این شناخت‏های علمی و گرایش‏های عملی، در چه مقطعی در نفس انسان تحقق پیدا می‏کند؟ با توجه به این که درباره کیفیت خلقت نفس و چگونگی تعلق آن به بدن، سه نظریه وجود دارد، براساس هر نظریه‏ای باید پاسخ مناسب به سؤال داده شود.

افلاطونی‏ها می‏گویند: نفس انسانی «بما أنّه نفس» قبل از بدن وجود دارد، وقتی بدن آفریده شد، نفس به بدن تعلق می‏گیرد؛ در واقع آنچه حادث می‏شود، تعلق نفس به بدن است نه خود نفس. اینها باید بگویند: نفس در جهان خود فطریات را می‏دانست یا خیر؟ آیا بعد از تعلّق به بدن آن‏ها را می‏داند و بعد از گذشت زمان از تعلّق آن، از آنها بهره‏مند می‏شود یا خیر؟ البته طبق مبنای معروف افلاطون نفس به این اصول و مبادی فطری عالم بوده است.

ارسطو و پیروان او مانند فارابی و بوعلی، که می‏گویند: نفس با بدن خلق می‏شود، یعنی بدن وقتی به نصاب استعداد نفس‏یابی رسید خداوند نفسِ مجرد را خلق می‏کند و به عبارت دیگر: نفس با حدوث استعداد بدن حادث می‏شود. اینها نیز، باید پاسخ دهند که نفس از چه زمانی به این حقایق عالِم است؟ زیرا ظاهر قرآن این است که انسان دارای دو نوع علوم است.

نوروز، بستر معرفت و خداشناسی

وقتی کسی می گوید این جهان خدایی ندارد، اول به چشمانش نگاه می کنم.
با خود می گویم، می گویم شاید نابینا است و نمی تواند نظم جهان را ببینید!!!!
مگر می شود کسی این همه زیبایی را در عالم ببیند اما باور به خداوند نداشته باشد؟؟؟

نوروز درس خداشناسی است. هر روزتان نوروز

إِنَّ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلاَفِ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ وَ الْفُلْکِ الَّتِی تَجْرِی فِی الْبَحْرِ بِمَا یَنْفَعُ النَّاسَ وَ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ مَاءٍ فَأَحْیَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَ بَثَّ فِیهَا مِنْ کُلِّ دَابَّةٍ وَ تَصْرِیفِ الرِّیَاحِ وَ السَّحَابِ الْمُسَخَّرِ بَیْنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ‌ (164)

در آفرینش آسمانها و زمین، و آمد و شد شب و روز، و کشتیهایی که در دریا به سود مردم در حرکتند، و آبی که خداوند از آسمان نازل کرده، و با آن، زمین را پس از مرگ، زنده نموده، و انواع جنبندگان را در آن گسترده، و (همچنین) در تغییر مسیر بادها و ابرهایی که میان زمین و آسمان مسخرند، نشانه‌هایی است (از ذات پاک خدا و یگانگی او) برای مردمی که عقل دارند و می‌اندیشند!

﴿البقرة، 164﴾

Behold! in the creation of the heavens and the earth; in the alternation of the night and the day; in the sailing of the ships through the ocean for the profit of mankind; in the rain which Allah Sends down from the skies, and the life which He gives therewith to an earth that is dead; in the beasts of all kinds that He scatters through the earth; in the change of the winds, and the clouds which they Trail like their slaves between the sky and the earth;- (Here) indeed are Signs for a people that are wise.

رهاورد موحد بودن در کلام استاد جوادی آملی

«ریشه همه فضایل و ره‏ آوردهای مثبت علمی و عملی توحید است؛ چنان‏که منشأ همه تباهیها و فسادها شرک و الحاد است. از توحید جز خیر نمی ‏آید و از شرک جز شرّ نمی‏ خیزد، در دل موحد که جای اعتقاد به خداست، بذر فضایل و عقاید و رفتارهای پاک و خوبیها رشد می‏کند و همان‏گونه که فضایل از بالا و رو به بالاست، موحد نیز از بالا و در طی صعود به بالاست و در سرزمین آتشین دل ملحد و مشرک هیچ بذری جز تلخی و زشتی و شرارت به بار نخواهد نشست.

با توحید است که عقاید و اخلاق و رفتار جامعه انسانی سامان می‏ یابد و بر بنیان محکمِ ایمان به مبدأ و معاد استوار می‏ گردد و بدون این اصل، هیچ بنایی استوار نخواهد شد. با توحیدِ عاملْ کمبودهای دیگر موحد جبران می‏شود و با شرکِ عاملْ هیچ عمل صالحی او را نجات نمی‏دهد؛ به همین جهت است که بزرگ‏ترین ظلم انسان شرک محسوب شده است».[1]

---

[1] عبدالله جوادی آملی، توحید در قرآن، ص 559.

چرا شرابخواری دهن کجی به خداوند است؟

منبع: شبکه یا مجیر/

سخنان حجت الاسلام والمسلمین ماندگاری در برنامه سمت خدا مورخ 20 آذر 1392

.....

سوال – من همسر مردی هستم که هفته ای یک بار مشروب می خورد و بعضی مواقع با دوستانش در جشن ها اقدام به این کار می کند. اما شوهرم چشم پاک دارد، حق الناس نمی خورد ،به بچه های یتیم رسیدگی می کند و اخلاقش هم خیلی خوب است و کار بندگان خدا را هم راه می اندازد. شوهرم بنا به اعتقادات خودش در ماه محرم و صفر این کارش را کنار می گذارد. دلم می خواهد در این فاصله با همسرم صحبت کنید و او را راهنمایی کنید.

پاسخ – کسانی که اهل عبادت و خیرات هستند، ولی تفننی لب به نوشیدنی حرام می زنند، فکر نمی کنند که شراب خواری دهان کجی به خداست؟ خداوند صدها نوشیدنی را حلال کرده ولی یک نوشیدنی را حرام کرده است. چرا ایشان در محرم و صفر به احترام امام حسین(ع) اینکار را نمی کنند ؟ حتما این کار بد است . پس ماه های دیگر را هم به احترام خدا و اهل بیت این کار را نکنند. ما شنبه میهمان رسول اکرم ،یکشنبه میهمان امیرالمومنین و فاطمه زهرا(س)،دوشنبه میهمان امام حسن(ع) و امام حسین(ع)، سه شنبه میهمان امام سجاد(ع)،امام باقر(ع) و امام صادق(ع) ،چهارشنبه میهمان امام کاظم(ع)، امام جواد(ع) و امام هادی(ع) ،پنجشنبه میهمان امام عسگری(ع) و جمعه میهمان امام زمان(عج) هستیم.

چگونگی پیدایش خطا در معرفت شهودی و راه حل آن

آیت الله جوادی آملی، معرفت شناسی در قرآن، ص 112 به بعد.

معیار ثبوتی و اثباتی خطا و صواب در معرفت شهودی

بحث اثبات صواب شناخت و تشخیص آن از خطا معمولا ً در اندیشه‏ های حصولی و تطبیق قضایای منطقی تنظیم می ‏شود و درباره علم حضوری مطرح نمی ‏گردد با این که در آن علم نیز نیاز است؛ زیرا کشف ‏ها نسبت به یکدیگر مطاردند و گاهی همدیگر را نفی می ‏کنند و به همان دلیل که از تعدد اندیشه ‏های حصولی مطارد یکدیگر، ضرورت معیار ثبوتی و میزان اثباتی صحت و سقم پدید می ‏آمد، از تطارد مشاهده ‏های مخالف در علم حضوری هم ضرورتِ وجود معیار و میزان مزبور طرح خواهد شد. در این جا توجه به چند مطلب سودمند است:

خدایا؛ خودت از جهنم معصیت نجاتمان بده.

نهج البلاغة / ترجمه دشتى ؛ ؛ ص355

آگاه باشید این پوست نازک تن، طاقت آتش دوزخ را ندارد! پس به خود رحم کنید، شما مصیبت‏ هاى دنیا را آزمودید آیا ناراحتى یکى از افراد خود را بر اثر خارى که در بدنش فرو رفته، یا در زمین خوردن پایش مجروح شده، یا ریگ‏ هاى داغ بیابان او را رنج داده، دیده ‏اید که تحمّل آن مشکل است؟

پس چگونه مى ‏شود تحمّل کرد که در میان دو طبقه آتش، در کنار سنگ‏ هاى گداخته، همنشین شیطان باشید؟ آیا مى‏ دانید وقتى که مالک دوزخ بر آتش غضب کند، شعله‏ ها بر روى هم مى ‏غلتند و یکدیگر را مى‏ کوبند؟ و آنگاه که بر آتش بانگ زند میان درهاى جهنّم به هر طرف زبانه مى‏ کشد؟

دانشمند ساکت، مرده ای بین زندگان

آیا براستی می توان به بهانه صبر تا آمدن امام خوبی ها و مهربانی ها دست بر دست گذاشت و به دنبال زدودن بدی ها نبود؟ برخی افراد می گویند «الزم بیتک .... » یعنی در خانه ات بنشین و بی خیال همه دنیا شو، تا امام بیاید و همه کار را درست کند!

برای امام حسین (علیه السلام) گریه می کنند اما هیچ گاه از خود پرسیده اند که امام برای چه قیام کردند؟؟

در کتابی خواندم که قیام امام حسین برای حکومت نبوده است!!! چون حکومت، متاع پست دنیاست و امام را کاری با متاع دنیا نیست!!!

کاش برخی واقعا در خانه هایشان می ماندند و فتواهای «صد من یک غاز» نمی دادند. آنها سرمنشأ تفکری می شوند که وقتی امام علیه السلام ظهور می کنند تا بر شرق و غرب جهان حکومت عدل الهی را حکمفرما کنند، برخی می گویند که او امام زمان واقعی نیست، زیرا به دنبال حکومت است!!! براستی مگر امام نمی آیند که در سایه حکومتشان همه انسان ها به سعادت دنیا و آخرت برسند!! آیا ایشان خلیفه خداوند بر زمین نیستند؟ گویا اینان فکر می کنند امام می آیند تا نماز بخوانند. بدانید که او می آید اقامه نماز کند نه اینکه نماز بخواند.

«الَّذینَ إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّکاةَ وَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنْکَرِ وَ لِلَّهِ عاقِبَةُ الْأُمُور»(حج/41).

و چه زیبا امام علی (علیه السلام) فرمودند:

«مَنْ تَرَکَ إِنْکَارَ الْمُنْکَرِ بِقَلْبِهِ وَ لِسَانِهِ (وَ یَدِهِ) فَهُوَ مَیِّتٌ‏ بَیْنَ‏ الْأَحْیَاءِ».

کسی که نه با قلب و نه با زبان و نه با دستش، منکر را رد نکند، مرده ای بین زندگان است.

نیت به حمل اولی یا به حمل شائع

[شیخ بهائی] می‏گوید: «نیت، تنها آن نیست که کسی در ذهن یا با زبان بگوید مثلاً «قربة إلی الله» نماز می‏گزارم یا روزه می‏گیرم و معانی این الفاظ را از ذهن خود بگذراند، زیرا این‏گونه اعمال، حرکت زبان و حدیث نفس است. نیّتی که در اعمال معتبر است، برانگیخته شدن نفس و میل و توجه آن به سوی هدف مقصود و پرواز روح است؛ همانند مرغی که از درختی پرواز می‏کند و از آن فاصله می‏گیرد و این انبعاث، میل و پرواز اگر در نفس نباشد، با الفاظ خاص و تصوّر معانی آن به دست نمی‏آید؛ همانند انسان سیری که بگوید غذا می‏خواهم؛ ولی حرکتی و میلی به طرف غذا نداشته باشد؛ برای چنین انسانی غذایی حاصل نمی‏شود».

مثلاً اگر مدرّسی به جهت حبّ شهرت، اظهار فضیلت و اقبال مردم به تدریس بپردازد، هرچند هنگام شروع درس، بگوید: قربة الی الله تدریس می‏کنم، باز نیت او جلب توجه مردم است و تقرّبی به سوی حق ـ تعالی ـ ندارد؛ همچنین در نماز نیز تا هنگامی که انسان در مسائل دنیا غوطه‏ور است و در طلب آن‏هاست، نمی‏تواند قلب خود را متوجه خدا کند و این شخص نیز مانند فرد سیری است که می‏گوید اشتها به غذا دارم؛ ولی به طرف آن نمی‏رود و به سخن دیگر، این‏گونه افراد به حمل اوّلی در نماز نیت دارند؛ اما به حمل شایع از آن غافل‏اند.[استاد جوادی آملی، تسنیم، جلد 18 -  صفحه 74]